#Kassencertificering #Landbouwsubsidies #Turkistanalandbouw #Brandstofsubsidies #Kassenlandbouw #Landbouwbeleid #Energiekostenindelandbouw #Certificatiecentra #Transparantieinsubsidies #CentraalAsianalandbouw
Het landbouwlandschap in Turkistan ondergaat een aanzienlijke transformatie, met de introductie van een certificeringsproces voor kasseneigenaren die subsidies op brandstof voor hun activiteiten zoeken. Deze stap, die op 1 mei 2023 werd geïmplementeerd, heeft verstrekkende gevolgen voor boeren, agronomen, landbouwingenieurs, eigenaren van boerderijen en wetenschappers die werkzaam zijn op het gebied van de landbouw. Laten we de nieuwste gegevens en inzichten over deze ontwikkeling eens nader bekijken en wat dit betekent voor de agrarische gemeenschap.
Kascertificering en subsidies
De speciale commissie voor kassencertificering van Turkistan heeft hard gewerkt aan het vaststellen van de technische vereisten voor kassen die eigendom zijn van boeren. Deze eisen, opgesteld door het nationale normalisatiebureau (Gosstandart), hebben tot doel ervoor te zorgen dat kassen voldoen aan specifieke kwaliteits- en veiligheidsnormen. Het meest kritische aspect van dit certificeringsproces is de link met het verkrijgen van subsidies voor broeikasgassen.
Volgens de laatste beschikbare gegevens beschikt Turkistan over in totaal 3,366 kassen met een oppervlakte van 1,517 hectare. Opmerkelijk is dat dit maar liefst 71% van alle kassen in het land betreft. De behoefte aan certificering is daarom van het grootste belang voor een aanzienlijk deel van de agrarische gemeenschap van het land.
Uitdagingen en doelstellingen
Een van de belangrijkste redenen voor de behoefte aan subsidies in de glastuinbouwsector in Turkistan zijn de hogere tarieven op energiebronnen in vergelijking met de aangrenzende Centraal-Aziatische landen. Dit prijsverschil heeft een negatieve invloed gehad op de concurrentiepositie van lokaal geteelde glastuinbouwproducten. Als reactie op deze uitdagingen heeft de regering stappen ondernomen om de kosten van steenkool en gas te subsidiëren die worden gebruikt in zowel industriële kassen als kassen die eigendom zijn van boeren.
De redenen achter de hogere kosten van steenkool en gas in Turkistan in vergelijking met de buurlanden zijn echter niet duidelijk opgehelderd door de autoriteiten. Dit roept bij de landbouwsector zorgen op over de transparantie en effectiviteit van het subsidieprogramma.
Wie profiteert van subsidies?
Hoewel de bedoeling achter het subsidieprogramma is om kasseneigenaren te ondersteunen in hun energiekosten, bestaan er zorgen dat de fondsen mogelijk niet rechtstreeks bij de beoogde ontvangers terechtkomen. In plaats daarvan wordt gevreesd dat tussenpersonen op de brandstofmarkt deze subsidies zouden kunnen wegsluizen, waardoor de boeren weinig steun zouden krijgen.
Certificeringscentra
Het certificeringsproces wordt gefaciliteerd via centra in Shymkent en Saryagash. Deze centra zijn verantwoordelijk voor het verifiëren van de naleving van de vastgestelde normen en het toekennen van conformiteitscertificaten aan in aanmerking komende glastuinbouwactiviteiten. Momenteel hebben 15 glastuinbouwbedrijven deze certificaten ontvangen, terwijl nog eens 89 aanvragen wachten op beoordeling.
Nu het winterseizoen nadert, bevinden kasseneigenaren in Turkistan zich op een kruispunt. Het certificeringsproces, hoewel bedoeld om subsidies te verlenen voor brandstofkosten, heeft vragen doen rijzen over de transparantie en de uiteindelijke begunstigden van deze fondsen. Uit de gegevens blijkt dat slechts een fractie van de kassen in de regio de komende maanden van deze subsidies gebruik zal kunnen maken.
Deze ontwikkeling onderstreept de noodzaak van grotere transparantie en verantwoording in het subsidieprogramma, waarbij ervoor wordt gezorgd dat de beoogde begunstigden, de eigenaren van kassen en boeren, de steun krijgen die ze nodig hebben om hun essentiële bijdragen aan de landbouwsector van Turkistan op peil te houden.
De komende maanden moeten belanghebbenden, waaronder boeren, agronomen, landbouwingenieurs, boereneigenaren en wetenschappers, de implementatie van het certificeringsproces en de subsidies nauwlettend volgen om ervoor te zorgen dat ze hun beoogde doel dienen: het versterken van de lokale landbouwindustrie.